Greinar

Stundum er sagt að kjósendur fái þá stjórn sem þeir eiga skilið. Á móti má segja að kjósendur eigi skilið að fá skýr og trúverðug skilaboð þannig að þeir viti hvað raunverulega felist í loforðum flokkanna sem sækjast eftir atkvæði þeirra.

Kjósendur eiga betra skilið en óljósa forgangsröðun eða að ríkið rýri eignir og kaupmátt landsmanna, og eigin aðgerðir, með ósjálfbærum hallarekstri.

Heilbrigðiskerfið á að snúast um sjúklingana, fjármagn ætti að fylgja þeim í stað þess að stofnanir fái fjármagn óháð því hvaða þjónustu þær veita.

Fjölgun háskólamenntaðra er stór áskorun en í raun forréttindapésa-lúxusvandamál. Eigi að síður blasir við að hvernig tekist verður á við hana mun hafa langvarandi áhrif á lífskjör þúsunda Íslendinga.

Ákvarðanir sem hið opinbera tekur fyrir hönd borgaranna geta gert meira ógagn en gagn. Stjórnvöld verða að treysta fólki og koma ekki í veg fyrir nauðsynlega framþróun að óþörfu.

Breytingarnar girða fyrir rafrænar lausnir á sviði lyfjasölu sem hindrar nýsköpun og samkeppni á sviðinu og kemur niður á neytendum.

Ísland hefur alla burði til að vera með allra samkeppnishæfustu ríkjum og standa jafnfætis Norðurlöndunum

Það er ekki nóg að bjóða erlendum sérfræðingum vinnu, það þarf líka að bjóða þeim þátttöku í samfélagi af því að aðlögðun er ekki sjálfsögð.

Af reynslunni er ljóst að með aðkomu einkaaðila á viðeigandi sviðum er hagsmunum sjúklinga vel borgið sem og fjármunum hins opinbera.

Það skiptir gríðarlega miklu máli að horft sé til þróunar á íbúðamarkaði á réttum forsendum og að mat á húsnæðisþörf sé sem skýrast og nákvæmast.

Samtök iðnaðarins og Viðskiptaráð Íslands skora á Reykjavíkurborg að nýta tækifærið oglosa sig út úrrekstri Malbikunarstöðvarinnar Höfða

Svigrúm verslunarinnar til að halda aftur af verðhækkunum er almennt lítið sem kristallast í að rekstrarhagnaður var einungis 5,5% af tekjum árið 2019 og dróst saman um 13% að raunvirði árið 2020

Færri störf, minni fjárfesting og minni verðmæti í langflestum atvinnugreinum

Staðreyndin er sú að enginn er að tala um að draga að miklu leyti úr eigin fé bankanna eða að það verði á sömu slóðum og fyrir 2008.

Fátt bendir til þess að vinnumarkaðurinn verði veigaminni óvissuþáttur á næstu misserum. Það er til alls að vinna að breyta því, bæði fyrir fyrirtæki og starfsfólk þeirra og til að þróun á vinnumarkaði þurfi ekki að vera „óþekkt óvissa“.